Στους μεγάλους άνδρες της, η πατρίς ευγνωμονούσα, αναφέρει η επιγραφή πάνω από την είσοδο του Πανθέου, στο Παρίσι. Αιώνια η ευγνωμοσύνη τους. Οι δολοφόνοι, οι παιδόφιλοι, οι βιαστές, η Ρεπουμπλίκ τον αγιοποιούν, έγραψαν κάποιοι ανεκδιήγητοι χθες με σπρέι πάνω στον τάφο του
Στους μεγάλους άνδρες της, η πατρίς ευγνωμονούσα, αναφέρει η επιγραφή πάνω από την είσοδο του Πανθέου, στο Παρίσι. Αιώνια η ευγνωμοσύνη τους. Οι δολοφόνοι, οι παιδόφιλοι, οι βιαστές, η Ρεπουμπλίκ τον αγιοποιούν, έγραψαν κάποιοι ανεκδιήγητοι χθες με σπρέι πάνω στον τάφο του Ρομπέρ Μπαντεντέρ (1928-2024), στο κοιμητήριο του Μπανιέ, λίγες ώρες πριν από την τιμητική εναπόθεση της σορού του στο Πάνθεον, παρουσία του γάλλου προέδρου. Ντροπή σε εκείνους που θέλησαν να αμαυρώσουν τη μνήμη του, αντέδρασε ο Εμανουέλ Μακρόν, αναφερόμενος στον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης του Φρανσουά Μιτεράν, έναν άνθρωπο που ενσάρκωσε όσο λίγοι την οικουμενικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και άφησε παρακαταθήκη στη Γαλλία τόσους νόμους που τα ενισχύουν, από την κατάργηση της θανατικής ποινής μέχρι την πλήρη αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Η Ρεπουμπλίκ είναι πάντα ισχυρότερη από το μίσος διακήρυξε ο Μακρόν. Αλλά αυτό, σε μια Γαλλία όπου η Ακροδεξιά καλπάζει, μένει να εξακριβωθεί.
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Στο μεταξύ, περιμένοντας να μάθουν, από τα χείλη του γάλλου προέδρου, ή έστω του εκπροσώπου του Ελιζέ, το όνομα του επόμενου πρωθυπουργού τους, του έκτου από το 2022, οι Γάλλοι επιδίδονταν χθες στην αναπόφευκτη σεναριολογία. Σκόπευε άραγε ο Εμανουέλ Μακρόν να διορίσει κυβέρνηση τεχνοκρατών, όπως φάνηκε να εισηγείται ο υπό παραίτηση πρωθυπουργός Σεμπαστιάν Λεκορνί, μιλώντας προχθές το βράδυ στο France 2; Θα προτιμήσει κάποια απολιτική προσωπικότητα, έναν εκπρόσωπο της κοινωνίας των πολιτών, όπως αξιώνει το 51% των Γάλλων; Ή θα δεχθεί την επιχειρηματολογία ακόμα και υπουργών του, όπως η υπό παραίτηση υπουργός Οικολογικής Μετάβασης Ανιές Πανιέ-Ρουνασέ, που λέει πως δοκιμάσαμε τη Δεξιά, δοκιμάσαμε το Κέντρο, γιατί λοιπόν να μη δοκιμάσουμε και την Αριστερά;
Κυβέρνηση τεχνοκρατών;
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι οι προεδρικές εκλογές του 2027 είχε τονίσει προχθές ο Λεκορνί, προτείνοντας για τη διαδοχή του μια ομάδα εντελώς αποκομμένη από προεδρικές φιλοδοξίες. Υπάρχει μια πλειοψηφία βουλευτών στη Γαλλία που επιθυμούν σταθερότητα () και συμφωνούν σε ένα πράγμα, ότι χρειαζόμαστε έναν προϋπολογισμό για το 2026 και, αυτό είναι πολύ σημαντικό, έναν προϋπολογισμό που να τηρεί τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει έναντι των ευρωπαίων φίλων μας, και αυτό είναι που θα συμβεί διαβεβαίωσε χθες ο υπό παραίτηση υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Ρολάν Λεσκίρ, πριν από μία συνεδρίαση του Eurogroup στο Λουξεμβούργο. Ορατή στη δήλωσή του, η ανάγκη της Γαλλίας να καθησυχάσει και τις Βρυξέλλες και τις αγορές. Ισως να είναι και αυτός ένας λόγος που ακουγόταν χθες τόσο έντονα, στο πλαίσιο της σεναριολογίας, το όνομα του Πιερ Μοσκοβισί για το Μέγαρο Ματινιόν: οικονομολόγος, βετεράνος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας μεταξύ 2012 και 2014, ευρωπαίος επίτροπος Οικονομικών από το 2014 έως το 2019, πρώτος πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου από το 2020, πληροί πολλές προϋποθέσεις.
Ζητούν συγκατοίκηση
Παράλληλα, ωστόσο, ακούγονταν και άλλα ονόματα, από τον Μπερνάρ Καζνέβ, πρώην πρωθυπουργό (2016-2017) του Φρανσουά Ολάντ, που έχει συζητηθεί πολλάκις ως υποψήφιος τα τελευταία δύο χρόνια, και τον Ολιβιέ Φορ, τον πρώτο γραμματέα των Σοσιαλιστών, που επιμένουν να ζητούν συγκατοίκηση, μέχρις τον Λοράν Μπερζέ, γ.γ. του μετριοπαθούς συνδικάτου CFDT αλλά και τον Ζαν-Λουί Μπορλού, πρόεδρο του κεντρώου κόμματος UDI χωρίς κανείς να μπορεί να εξηγήσει, σε αυτή την τελευταία περίπτωση, γιατί θα περίμενε να λυθεί το πρόβλημα ο Εμανουέλ Μακρόν δοκιμάζοντας για πολλοστή φορά την ίδια λύση. Ο Λεκορνί παραιτήθηκε τη Δευτέρα έπειτα από μόλις 27 ημέρες στην πρωθυπουργία και έχοντας ανακοινώσει τη σύνθεση της κυβέρνησής του λιγότερες από 15 ώρες νωρίτερα. Φέροντας σε πέρας την αποστολή των 48ωρων ύστατων διαβουλεύσεων με τις (περισσότερες) πολιτικές δυνάμεις που του ανέθεσε ο Μακρόν, διαβεβαίωσε πως υπάρχει μια απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση που αρνείται τη διάλυσή της και πως το μονοπάτι του συμβιβασμού είναι πάντα ανοιχτό. Δεν εξήγησε όμως πώς θα μπορούσε ο επόμενος πρωθυπουργός να κατευνάσει ταυτόχρονα τους κεντρώους, τους συντηρητικούς και τη μετριοπαθή Αριστερά, ώστε να εξασφαλίσει επαρκή υποστήριξη ή, τουλάχιστον, ανοχή για μια συμφωνία σχετικά με τον προϋπολογισμό.
Οι συντάξεις
Ενα σημαντικό σημείο διαφωνίας είναι η (αντιδημοφιλής) συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του 2023, ένας ακρογωνιαίος λίθος της δεύτερης θητείας του Μακρόν, που προβλέπει σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, έως το 2030, από τα 62 στα 64 έτη. Ο Λεκορνί είχε προηγουμένως αποκλείσει την αναστολή της, ένα από τα κύρια αιτήματα των Σοσιαλιστών. Την Τρίτη, ωστόσο, η Ελιζαμπέτ Μπορν, η πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν που συνέβαλε καθοριστικά στην υιοθέτηση του μέτρου, δήλωσε στην Parisien ότι θα μπορούσε να βελτιωθεί ή και να ανασταλεί, εάν αυτό είναι το τίμημα για τη σταθερότητα της χώρας. Νομίζω ότι δεν πρέπει να κάνουμε αυτή τη μεταρρύθμιση ιερή αγελάδα σχολίασε. Η Δεξιά, η Medef (o γαλλικός ΣΕΒ) αλλά και αρκετοί μακρονιστές διαφωνούν κάθετα, τη θεωρούν αναγκαία για τη μείωση του γαλλικού ελλείμματος. Ενας πιθανός συμβιβασμός θα μπορούσε να είναι το πάγωμά της μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2027 θα τον δεχθεί όμως ο Μακρόν;
Πηγή: tanea.gr
