Πολιτισμός

Κατοικία σε κρίση: Το σινεμά ως κατοίκιση και οι ιστορικοί κινηματογράφοι υπό εξαφάνιση 10,11, 12 Οκτωβρίου στις 21:30 στο studio new starartcinema

Κατοικία σε κρίση: Το σινεμά ως κατοίκιση και οι ιστορικοί κινηματογράφοι υπό εξαφάνιση 10,11, 12 Οκτωβρίου στις 21:30 στο studio new starartcinema

Στις10-11-12 Οκτωβρίου, στις 21:30, ο ιστορικός κινηματογράφοςSTUDIOnewstarartcinema, Σταυροπούλου 33 & Σπάρτης στην πλατεία Αμερικής, φιλοξενεί τριήμερο προβολών και συζητήσεων. Κατοικία σε Κρίση: To σινεμά ως μια μορφή συλλογικής κατοίκησης και ο κίνδυνος εξαφάνισης ιστορικών

Στις10-11-12 Οκτωβρίου, στις 21:30, ο ιστορικός κινηματογράφοςSTUDIOnewstarartcinema, Σταυροπούλου 33 & Σπάρτης στην πλατεία Αμερικής, φιλοξενεί τριήμερο προβολών και συζητήσεων.

Κατοικία σε Κρίση: To σινεμά ως μια μορφή συλλογικής κατοίκησης και ο κίνδυνος εξαφάνισης ιστορικών κινηματογράφων.

Κάθε βραδιά θα ξεκινάει με σύντομες ομιλίες με τις/τους δημιουργούς, με ανθρώπους του σινεμά, των εικαστικών, της αρχιτεκτονικής, της αρχαιολογίας και των κινημάτων,ενώ θα γίνεται συζήτηση με τις/τους δημιουργούς μετά την προβολή.

Το τριήμερο προβολών και συζητήσεων έχει οργανωθεί από την ομάδα Σινέ Κατοίκιση σε συνεργασία με την ομάδα Interferencesκαι πραγματοποιείται στο πλαίσιο του συνεδρίουΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗπου διοργανώνει τοΤμήμα Αττικής του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων ΣΑΔΑΣ.

Ελεύθερη είσοδος.

Πώς είναι ένας καλλιτεχνικός χώρος σαν τόπος κατοικίας; Πως μπορεί ένασινεμά να είναι σαν φωλιά; Τι ρόλο έχουν παίξει οι κινηματογράφοι στις γειτονιές της Αθήνας, στη δημιουργία αίσθησης κοινότητας; Και τι χάνεται όταν κλείνει ένα ιστορικό σινεμά;

Στο τριήμερο προβάλλονται ταινίες γυρισμένες από τη χούντα του 1967 ως σήμερα, αλλά και ταινίες που συνδέουν την κατοίκηση στην Αθήνα με την φυγή απ αυτήν. Ταινίες γυρισμένες από μπαλκόνια και ταράτσες, πλατείες και σοκάκια, σε οικόπεδα και καφενεία, ανάμεσα σε αμυγδαλιές και κεραίες συνδρομητικής τηλεόρασης, οικογενειακά άλμπουμ και αφροδιασπορικά αρχεία. Η κάθε ταινία είναι σαν μια φωνή ή και πολλές. Πολυφωνίες. Κάθε ταινία είναι σαν μια κατοικία ή καιπολλές. Πολυκατοικίες. Το πρόγραμμα μας ταξιδεύει σεχωροχρόνους, γειτονιές,τόπους, φωνές. Κάθε ταινία λειτουργεί σαν μια ψηφίδα που φανερώνει όψεις της ιστορίας του σύγχρονο εξευγενισμού, της τουριστικοποίησης και της νεοαποικιοκρατικής πολιτικής.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΚΑΙ ΟΜΙΛΗΤΩΝ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 

21:30 00:30

Καλωσόρισμα & Συντονισμός: Χριστίνα Φοίβη, Εύη Στάμου

Βελισσάριος Κοσσυβάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του STUDIO new star art

cinemaΜια σύντομη ιστορική αναδρομή για τα 58 χρόνια του Studio

Κινηματογράφο Τέχνης

Αναστασία Γεωργιάδη, αρχιτέκτων, αναστήλωση και αποκατάσταση μνημείων, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Σινεμά στην Αθήνα – Ιστορία, δυνατότητες διάσωσης και εναλλακτικοί τρόποι λειτουργίας"

Στέλιος Λεκάκης, αρχαιολόγος, σύμβουλος πολιτιστικής διαχείρισης, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, εκπρόσωπος MONUMENTA, Παρουσίαση του έργου της MONUMENTA

Μέλος της Ομάδας της Κοινωνικής Παιδαγωγικής του ΣΚΑΣΙΑΡΧΕΙΟΥ, Κοινωνική παιδαγωγική, σινεμά και δημόσιος χώρος

Προβολή ταινιών: 

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ, σκηνοθεσία: Τώνια Μαρκετάκη, 20, 1967

ΟΙΚΟΠΕΔΟ, σκηνοθεσία: Θόδωρος Μαραγκός, 13, 1971

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ, σκηνοθεσία: Τάκης Παπαγιαννίδης, 31, 1977

ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ, σκηνοθεσία: Λευτέρης Ξανθόπουλος, 23, 1982

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη Τάκη Παπαγιαννίδη.

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

21:30 00:30

Θέμις Αμάλλου, κριτικός κινηματογράφου, μέλος του Πολιτιστικού Δικτύου για την Παλαιστίνη, Η λαϊκή κατοικία σε σταθερή ομηρία. Από τις παράγκες της Αβάνας και της Δραπετσώνας στους σύγχρονους πλειστηριασμούς και την ισοπεδωμένη Γάζα

Λορέττα Μακόλεϋ, ακτιβίστρια, ιδρύτρια της Οργάνωσης Ενωμένων Γυναικών Αφρικής, Να παίζουμε ταινίες που δείχνουν τι νιώθουν οι άνθρωποι στην κοινωνία, πως νιώθουμε ξένοι στη χώρα μας

Ιλιρίντα Μουσαράι, υποψήφια διδακτόρισσα κοινωνιολογίας, Θα ήθελα να ζω σε μια πολυκατοικία με όλες τις φίλες μου

Κωνσταντίνα Θεοδώρου, αρχιτεκτόνισσα-ερευνήτρια, Ανάφης, Νάξου, Αμοργού- Ανάφη, Νάξος, Αμοργός. Κάτω από το τσιμέντο η άμμος,

Χριστίνα Φοίβη, εικαστικός-κινηματογραφίστρια, Πως μπορεί μια ταινία να είναι σαν φωλιά / Σμιλεύοντας κινηματογραφικές φωλιές ως ζωτικός τ(ρ)όπος κοινοτικής

κατοίκησης

Συντονισμός: Εύη Στάμου

I AM AFROGREEK: ΜΑΥΡΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, σκηνοθεσία: Αντεόλα ναόμι Αντερέμι, 20, 2022

ΜΑΛΘΑ: THE THRICE BURNT ARCHIVES OF UNRELIABLE PROPHECIES, σκηνοθεσία: Μαρία Χριστοφορίδου, 15, 2021

ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ, σκηνοθεσία: Χριστίνα Φοίβη, 76, 2019

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τις κινηματογραφική ομάδα της ταινίας

ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

21:30 00:30

Ντέπυ Βρεττού, παραγωγός, EΡΤ, Ο ρόλος της κινηματογραφικής αίθουσας στη πόλη και η άνθιση των υπαίθριων αυτοδιαχειριζόμενων κινηματογράφων

Ελένη Τζιρτζιλάκη, αρχιτεκτόνισσα, εικαστικός, "Δεν θέλουμε να χαθούν από την Αθήνα όλα τα μικρά τα διαφορετικά, όλα τα κρυμμένα, δεν θέλουμε να χαθούν τα σινεμά. Ο εξευγενισμος και οι εκτοπισμοί στο κέντρο της πόλης

Εύη Στάμου, κινηματογραφίστρια-παραγωγός, Η πολυκατοικία ως ζωντανός οργανισμός

Διονυσία Κοπανά, κινηματογραφίστρια, Πάνω και μέσα από την πόλη

Θάλεια Ραυτοπούλου, εικαστικός, Spoilers

Ντόρις Χακίμ, εικαστικός, Οι καλλιτεχνικοί χώροι ως κατοικίες και χώροι αντίστασης

Συντονισμός: Χριστίνα Φοίβη

NOVAMAX SKYLAND, σκηνοθεσία: Διονυσία Κοπανά, 78, 2025

LIWAN: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, σκηνοθεσία: Ντόρις Χακίμ, 29, 2021

Θα ακολουθήσει συζήτηση με την κινηματογραφίστρια Διονυσία Κοπανά και την εικαστικό Ντόρις Χακίμ.

Τα σινεμά της Αθήνας έχουν λειτουργήσει σαν συλλογικά καθιστικά, τόποι που
μοιραζόμαστε στο σκοτάδι μαζί, ξένοι και αγαπημένα πρόσωπα. Τόποι όπου μαζί
μοιραζόμαστε το σκοτάδι. Σε προσφυγικές γειτονιές το σινεμά έχει υπάρξει τόπος
συνάντησης, κοινοτικής γιορτής, μέρη όπου ακούγονται εκτοπισμένες γλώσσες και
ντοπιολαλιές. Με την είσοδο της τηλεόρασης στα σπίτια, η κινούμενη εικόνα
ιδιωτικοποιήθηκε από τα κανάλια και τα συνδρομητικά. Από την αφθονία των 90s
ως το streaming του Netflix, από την οικονομική κρίση μέχρι την πανδημία και τον
εξευγενισμό της υπερτουριστικοποίησης των AirBnb, ρωτάμε: Tι σχέσεις έχουμε
σήμερα με τα ιστορικά σινεμά και τι ρόλο παίζει το μέσο του κινηματογράφου; Aπό
τους υπαίθριους κινηματογράφους σε πλατείες και τις λέσχες κινηματογράφου σε
γειτονιές, τι ρόλο παίζει σήμερα το σινεμά στις κοινωνικές διεκδικήσεις; Ποια
μοντέλα λειτουργίας βλέπουμε στον κινηματογράφο σήμερα και ποια η δυνατότητα
του σινεμά να λειτουργεί στο παρόν ως κόμβος κριτικής σκέψης και πολιτιστικής
αντίστασης, ενάντια στον εξευγενισμό και την τουριστικοποίηση στην εποχή των
γενοκτονιών σε live streaming;

Το τριήμερο στοχεύει να ξεκινήσει μια εις βάθους χρόνου συζήτηση που φέρει μαζί
τους ανθρώπους του σινεμά, της αρχιτεκτονικής, των τεχνών ευρύτερα, των
κινημάτων και των γειτονιών.

Το πρόγραμμα ολόκληρου του συνεδρίου ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ βρίσκεται εδώ.
Studio New Star Art Cinema
https://www.newstarartcinema.gr/

Σινέ Κατοίκιση
https://www.instagram.com/cinekatoikisi/

www.ertnews.gr

ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΤΡΟ
Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της Περιφέρειας Θεσσαλίας, στις 12 Δεκεμβρίου 2025 ανακοινώθηκε η έναρξη ενημερωτικής καμπάνιας για δύο νέες δράσεις ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, συνολικού προϋπολογισμού 40 εκατ. ευρώ, που αφορούν τόσο υφιστάμενες όσο και νέες ή υπό σύσταση επιχειρήσεις. Οι δράσεις «Αναπτύσσομαι Έξυπνα» και «Επιχειρώ Έξυπνα» χρηματοδοτούνται από το Πρόγραμμα «Θεσσαλία 2021–2027» με πόρους του ΕΣΠΑ και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και εντάσσονται στη...
OPINION ZONE

γράφει
Παπαϊωάννου Στέργιος

THINK TANK

1. Ποιοι τελικά θα είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι των 40 εκατ. ευρώ;
Θα κατευθυνθούν οι πόροι σε μικρές, ανεξάρτητες και μη «δικτυωμένες» επιχειρήσεις που ασφυκτιούν ή, όπως συχνά συμβαίνει, σε περιορισμένο κύκλο ήδη ισχυρών, διασυνδεδεμένων ή «ημετέρων» φορέων και επιχειρηματικών σχημάτων;

2. Πρόκειται για ουσιαστική οικονομική στήριξη ή για επικοινωνιακή διαχείριση ευρωπαϊκών υποχρεώσεων;
Η Περιφέρεια ασκεί πράγματι αναπτυξιακή πολιτική με στρατηγικό αποτύπωμα στην πραγματική οικονομία της Θεσσαλίας ή απλώς επενδύει πολιτικά στη διαχείριση κονδυλίων του ΕΣΠΑ, παρουσιάζοντας θεσμικές υποχρεώσεις ως προσωπικές πρωτοβουλίες;

3. Πόσο διαφανείς και προσβάσιμες είναι στην πράξη οι διαδικασίες αξιολόγησης;
Υπάρχουν επαρκείς εγγυήσεις ότι οι κρίσεις θα είναι αντικειμενικές και ανοιχτές σε όλους ή θα επιβεβαιωθεί, για ακόμη μία φορά, ότι η «έξυπνη εξειδίκευση» ευνοεί όσους γνωρίζουν εκ των προτέρων πώς λειτουργεί το σύστημα και ποιον πρέπει να γνωρίζουν;

designed & hosted by
32bit Creative Studio